De geschiedenis van 2021
2021 – Landing Perseverance
Het op 30 juli 2020 gelanceerde ruimtevaartuig Perseverance landde op 18 februari om 20:55 UTC op de planeet Mars in de Jezero krater.
De Perseverance is een Marsrover die onderzoek doet op onze buurplaneet Mars. Aan boord van de missie zijn instrumenten, camera’s, microfoons en de helikopter Ingenuity, deze Ingenuity zal locaties verkennen op de rode planeet.
De multi-mission radioisotope thermoelectric generator (MMRTG) voorziet de rover van elektriciteit en heeft een levensduur van veertien jaar.
Door gebruik te maken van een generator in plaats van zonnepanelen is de rover veel flexibeler om in te zetten bij nacht, stofstormen, winterseizoen en het bedienen van instrumenten.
Vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome werden op 22 maart om 06:07 UTC twee Zuid-Koreaanse satellieten gelanceerd.
Deze twee zogenaamde cubsats luisteren naar de naam Canyval-C 1 en Canyval-C 2 en hebben de bijnaam Pumbaa en Timon en zijn ontwikkeld door de NASA in samenwerking met een universiteit in Zuid-Korea genaamd Yonsei University in Seoul.
De missie is gericht op het fotograferen van de corona van de zon, waarbij gebruik wordt gemaakt van meerdere satellieten als ruimtetelescoop door middel van Virtual Telescoop-technologie.
Foto v.l.n.r.: Mark Vande Hei, Oleg Novitsky en Pyotr Dubrov.
Op 9 april om 07:42 UTC werd de Soyuz-MS 18 gelanceerd met drie kosmonauten van ISS-Expeditie 64 aan boord vanaf Baikonur Cosmodrome en koppelde drie uur later aan de Rassvet module van het International Space Station.
Op 17 oktober werd de Soyuz-MS 18 ontkoppeld en viel terug naar aarde met aan boord de kosmonaut Oleg Novitsky en twee kosmonauten van Channel 1 die met de Soyuz-MS 19 waren aangekomen in het ISS om daar een film te maken. De kosmonauten maakten enkele uren later een geslaagde landing op de Steppe van Kazachstan.
Kosmonauten Mark Vande Hei en Pyotr Dubrov landden veilig op 30 maart 2022 op de Steppe van Kazachstan in de Soyuz-MS 19.
Op 23 april om 09:49 UTC werd de Endeavour gelanceerd met vier astronauten van ISS-Expeditie 65 aan boord vanaf lanceerbasis Kennedy Space Center en koppelde een dag later aan de Harmony module van het International Space Station.
Het was de tweede operationele vlucht van SpaceX met het ruimtevaartuig Crew Dragon USCV-2 naar het International Space Station van het Commercial Crew Program.
Het ruimtevaartuig werd op 21 juli verplaatst van Harmony-Forward naar Harmony-Zenith om uiteindelijk op 8 november definitief het ISS te verlaten en veilig op 9 november om 03:33 UTC in de Golf van Mexico te landen.
Foto v.l.n.r.: Megan McArthur, Thomas Pesquet, Akihiko Hoshide en Robert Kimbrough.
Op 29 april om 03:23 UTC werd de module Tianhe gelanceerd vanaf Wenchang Satellite Launch Center en was hiermee de eerste ruimtestation module voor het Chinese Space Station (CSS).
De Tianhe (harmonie van de hemel) fungeert als basiselement van het Chinese Tiangong-ruimtestation en kan drie bemanningsleden huisvesten. Het ontwerp is gebaseerd op de elementen van de kern van het Russische ruimtestation MIR, het Functional Cargo Block (FCB).
Deze module van het ruimtestation bestaat uit drie gedeelten:
- bewoonbare deel,
- onbewoonbaar service deel,
- koppelingsdeel.
De energievoorziening voor de apparatuur aan boord wordt opgewekt door zonnepanelen en voor de voorsturingsmotoren van het ruimtestation wordt brandstof gebruikt wat geregeld aangevuld moet worden door middel van vrachtvluchten.
Het koppelingsdeel is voorzien van koppelingsadapters waarvan twee bedoeld zijn voor de uitbreiding van wetenschappelijke modules en adapters voor ruimtevaartuigen voor vrachtvluchten (Tianzhou) en voor bemanningsvluchten (Shenzhou) en een EVA-luik voor ruimtewandelingen.
Alleen de axiale en de nadirpoort zijn voorzien van rendez-vous apparatuur waarvan de axiale van het koppelingsdeel de primaire adapter is.
De raket raakte bestuurloos waarna het onzeker was waar brokstukken op aarde zou neerstorten, het gebied waar dit kon gebeuren was tussen 41 graden noorderbreedte en 41 graden zuiderbreedte. Uiteindelijk kwamen de brokstukken op 9 mei om 02:24 UTC de atmosfeer binnen en belandden in de Indische Oceaan.
2021 – Tianwen 1
De Tianwen 1 van de Chinese ruimtevaartorganisatie CNSA die op 23 juli 2020 werd gelanceerd landde succesvol op 14 mei om 23:18 UTC op de planeet Mars.
Het ruimtevaartuig kwam na een reis van ongeveer zeven maanden op 10 februari in een omloopbaan om de rode planeet. Hierna ging de het ruimtevaartuig het oppervlakte scannen voor een goede landingsplaats. Nadat er een locatie was gevonden werd het ruimtevaartuig gesplitst en ging de lander met rover richting het Mars oppervlak.
De locatie waar de lander zijn poten op het oppervlakte van onze buurplaneet zette was Utopia Plantia.
Op 3 juni om 17:29 UTC werden de eerste iROSA zonnepanelen voor het International Space Station gelanceerd aan boord van de vrachtmissie Dragon-CRS 22 vanaf lanceerbasis Kennedy Space Center.
Deze twee iROSA (ISS Roll Out Solar Array) 2B en 4B zonnepanelen vervangen de huidige zonnepanelen op de P-6 truss die eind 2000 door de STS-97 bemanning werd geïnstalleerd en later tijdens de STS-120 missie verplaatst, zijn nu voor de huidige geplaatst. Het nieuwe ontwerp is zo ingenieus dat de panelen opgerold als vracht naar het ISS zijn gebracht en leveren tevens meer vermogen dan de oude. Het paneel 2B werd tijdens een EVA’s op 16 juni gemonteerd en paneel 4B werd tijdens de EVA op 20 juni opgeleverd.
Vanaf lanceerbasis Taiyuan Satellite Launch Center werd op 11 juni om 03:03 UTC de astronomie satelliet Yangwang 1 gelanceerd.
Deze commerciële optische astronomie satelliet heeft als doel het observeren van asteroïden, bepaling van omloopbanen, bronnen en verschijnselen.
Foto v.l.n.r.: Tang Hongbo, Nie Haisheng en Liu Boming
Vanaf Jiuquan Satellite Launch Center werd op 17 juni 01:22 UTC de Shenzhou 12 gelanceerd.
De aan boord zijnde drie taikonauten koppelden succesvol zes uur later aan de hoofdmodule Tianhe van het nieuwe Chinese ruimtestation de Tiangong Space Station. De Shenzhou 12 bestaat uit drie delen een orbitale module, in het midden de terugkeer module voor de taikonauten en aan de achterkant een servicemodule met motoren, brandstoftanks en zonnepanelen.
De bemanning maakte onderedeel uit van Tiangong-Expeditie 1.
Na een geslaagde missie zijn de taikonauten op 17 september geland in Binnen-Mongolië.
Op 21 juli om 14:58 UTC werd de Nauka met een Proton-M raket gelanceerd vanaf lanceerbasis Baikonur.
De Nauka is een Russische Multipurpose Laboratory Module van International Space Station wat werd gefinancierd door Russische ruimtevaart organisatie Roscosmos.
De eerste lancering van de module, van 13 meter lang met een doorsnede van 4,11 meter, was aanvankelijk in 2007 maar werd meerdere malen verschoven en werd de 20.300 kilogram wegende Nauka uiteindelijk in 2021 gelanceerd.
Na achtdagen koppelde de Nauka op 29 juli om 13:30 UTC aan de Zvezda-module van het ISS.
Sinds 17 september 2001 werd deze poort bezet door de Pirs-module welke op 26 juli met de Russische Progress-MS 16 terug naar aarde werd gestuurd om in de atmosfeer te verbranden.
Aan boord van de Proton-M raket die op 21 juli werd gelanceerd was niet alleen de Nauka maar ook de ERA, de European Robotic Arm die is ontwikkeld door de Europese ruimtevaartorganisatie ESA.
De robotarm zal zijn werk gaan doen op de Nauka en is een aanvulling op de twee Strela-kranen die op de Poris module is geïnstalleerd. Het is de eerste robotarm die om het Russische deel van het ISS kan lopen en heeft een lengte van 11,3 meter met een bereik van 9,7 meter. De misschien wel ‘menselijke’ factor is de twee armen met zijn zeven gewrichten. De armen bestaan uit twee polsen, twee ledematen, twee eind-effectoren en een ellebooggewricht en kunnen een gewicht van 8000 kilogram vasthouden.
Op het rechter figuur is te zien waar de ERA is gepositioneerd op de Nauka module van het ISS.
Vanaf lanceerbasis Vandenberg Space Force Base werd op 3 september de eerste Firefly-Alpha raket gelanceerd. Deze lancering eindige na twee en een halve minuut in een explosie door technische problemen.
De Firefly-Alpha is een tweetrapsraket van het Amerikaanse bedrijf Firefly Aerospace. De eerste trap heeft vier Reaver raketmotoren en de tweede trap wordt voortgestuwd door een Lightning raketmotor.
De raket kan een lading van 1000 kilogram in een lage omloopbaan brengen of 630 kilogram in een zon synchrone omloopbaan.
Foto v.l.n.r.: Jared Isaacman, Sian Proctor, Hayley Arceneaux en Christopher Sembroski.
Op 16 september om 00:002 UTC werd vanaf lanceerbasis Kennedy Space Center de Inspiration4 gelanceerd.
Aan boord van de Crew Dragon waren voor het eerst alleen particulieren die in een baan om de aarde draaiden. De missie had ten doel om geld in te zamelen voor het St. Jude Childeren’s Hospital om zo het onderzoek naar kinderkanker uit te breiden. De ruimtevlucht werd geheel gefinancierd door de CEO van Shift4 Payments, Jared Isaacman.
Omdat het ruimtevaartuig niet aan het ISS koppelde werd de koppelingsmodule vervangen door glazen koepel om zo de aarde te kunnen bekijken.
Na driedagen landde de capsule met de astronauten op 18 september in de Atlantische Oceaan.
Vanaf Vandenberg Space Force Base werd op 27 september om 18:12 UTC de CUTE gelanceerd met een Atlas-V 401 raket.
CUTE staat voor “Colorado Ultraviolet Transit Experiment” en is een kleine ultraviolette ruimtetelescoop voor onder van exoplaneten en is een missie van de Universiteit van Colorado Boulder.
De telscoop zal de samenstelling en massaverliessnelheden van exoplaneten karakteriseren van een aantal geselecteerde sterren door te meten hoe het ultravioletlicht van een ster wijzigt wanneer de exoplaneet de ster passeert en door de atmosfeer van de exoplaneet gaat.
Foto v.l.n.r.: Yulia Pereslid, Anton Shkaplerov en Kim Shipenko.
Op 5 oktober om 08:55 UTC werd de Soyuz-MS 19 gelanceerd met drie kosmonauten aan boord vanaf Baikonur Cosmodrome en koppelde drie uur later aan de Rassvet module van het International Space Station.
De twee kosmonauten Kim en Yulia gaan een film opnemen in het ISS genaamd “The Challenge”. Het is voor het eerst in de geschiedenis dat er een film in de ruimte werd opgenomen, de producent was Channel 1.
Kosmonaut Anton Shkaplero is de enige die behoort tot de ISS-Expeditie 65 en blijft achter in het ISS, Yulia Pereslid en Kim Shipenko landden samen met Oleg Novitsky met de Soyuz-MS 18 op 17 oktober veilig op de Steppe van Kazachstan. Anton Shkaplerov landde veilig op 30 maart 2022 op de Steppe van Kazachstan samen met twee kosmonauten van de Soyuz-MS 18.
China lanceerde op 14 oktober om 10:51 UTC het zonobservatorium CHASE vanaf lanceerbasis Taiyuan Satellite Launch Center.
Het was voor de eerste keer dat China een zonobservatorium lanceerde. CHASE (Chinese H-alpha Solar Explorer) ook wel Xihe genaamd is vernoemd naar de zonnegodin uit de Chinese mythologie en heeft een verwachte levensduur van drie jaar. De satelliet die in een zon-synchrone omloopbaan van 517 kilometer draait zal waarneming uitvoeren tot naar verwachting de volgende maximale zonneactiviteit in 2025.
Het doel is om de zonnevlammen en de oorsprong daarvan te bestuderen. Specifiek zal worden gekeken naar de veranderingen van temperatuur en snelheid van materialen in de zonnefotosfeer en chronosfeer.
Vanaf Jiuquan Satellite Launch Center werd op 15 oktober 16:23 UTC de Shenzhou 13 gelanceerd.
De aan boord zijnde drie taikonauten koppelden succesvol zes uur later aan de Tianhe module van het Tiangong Space Station.
De Shenzhou 13 bestaat uit drie delen een orbitale module, in het midden de terugkeer module voor de taikonauten en aan de achterkant een servicemodule met motoren, brandstoftanks en zonnepanelen.
Na een geslaagde missie zijn de taikonauten op 16 april 2022 geland in Binnen-Mongolië.
De bemanning maakte onderedeel uit van Tiangong-Expeditie 2.
Foto v.l.n.r.: Ye Guangfu, Zhai Zhigang, Wang Yaping.
Vanaf Cape Canaveral werd op 16 oktober om 09:34 UTC een Atlas-V 401 raket gelanceerd met de astroïdesonde Lucy van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.
De astroïdesonde zal in oktober 2022 en december 2024 de aarde passeren om zo meer snelheid te krijgen door de zogenaamde zwaartekrachtslinger van het zwaartekrachtveld van de aarde, waarna Lucy definitief richting de planeet Jupiter worden gedirigeerd.
De astroïdesonde zal in 2025 zijn eerste doel passeren in de hoofd astroïde gordel tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter, astroïde 52246 DonaldJohanson.
Hierna zal Lucy verder reizen richting Jupiter-Greeks L4 om daar meerdere astroïden te passeren:
- 3548 Eurybates (2027)
- 15094 Polymele (2027)
- 11351 Leucus (2028)
- 21900 Orus (2028)
Na deze scheervluchten zal de sonde in 2030 weer richting aarde gaan om een zwaartekrachtslinger te krijgen om zo richting Jupiter-Trojan L5 te gaan om daar astroïden 617 Patroclus en Menoetius (2033) te passeren.
Het ruimtevaartuig is ook voorzien van een gouden plaquette met de lanceringsdatum inclusief de posities van de planeten op deze datum, de continenten van de aarde, het reistraject en twintig toespraken, gedichten en songteksten van mensen.
Lucy is uitgerust met drie instrumenten:
- L’TES (Lucy Thermal Emission Spectrometer) – een instrument dat de oppervlaktetemperatuur van de asteroïden zal meten door het thermische infraroodspectrum te observeren, waardoor de fysieke eigenschappen van het oppervlaktemateriaal kunnen worden onderzocht.
- L’Ralph – een instrument dat uit twee delen bestaat:
- LEISA (L’Ralph Linear Etalon Imaging Spectral Array), een infraroodbeeldvormingsspectrometer die de absorptielijnen in kaart brengt en dient om verschillende silicaten, ijs en organische stoffen die zich op het oppervlak van de asteroïden kunnen bevinden te meten, en
- MVIC (L’Ralph Multi-spectral Visible Imaging Camera), een camera die kleurenfoto’s van de asteroïden zal maken om hun samenstelling te kunnen bepalen.
- L’LORRI (Lucy LOng Range Reconnaissance Imager – een hoge resolutie panchromatische camera zal de meest gedetailleerde beelden van het oppervlak van de asteroïden maken.
Zuid-Korea lanceerde vanaf lanceerbasis Naro Space Center op 21 oktober om 08:00 UTC de eerste Nuri (KSLV-II) raket.
De Nuri raket is een drietrapsraket die een lading van 1500 kilogram in een zon synchrone omloopbaan van 700 kilometer kan brengen.
De eerste trap beschikt over vier KRE-075 raketmotoren, de tweede trap heeft één KRE-075 raketmotor en de derde trap één KRE-007 raketmotor.
De totale hoogte van de raket bedraagt 47,2 meter en is maximaal 3,5 meter in doorsnede.
Tijdens deze eerste testvlucht was er een dummy lading aan boord. Ongeveer 46 seconden na ontbranding van de derde trap van de raket stopte deze er veel te vroeg mee, waardoor de raket geen snelheid kon krijgen om de beoogde omloopbaan te bereiken en de eerste lancering als mislukt kan worden beschouwd.
Op 11 november om 02:03 UTC werd de Endeavour gelanceerd met vier astronauten aan boord vanaf lanceerbasis Kennedy Space Center en koppelde dezelfde dag iets voor middernacht aan de Harmony-Forward module van het International Space Station.
De astronauten maakten deel uit van ISS-Expeditie 66.
Het was de derde operationele vlucht van SpaceX met het ruimtevaartuig Crew Dragon USCV-3 naar het International Space Station van het Commercial Crew Program.
Foto v.l.n.r.: Matthias Mauer, Thomas Marshburn, Raja Chari en Kayla Barron.
Vanaf Vandenberg Space Force Base werd op 24 november om 06:21 UTC de DART gelanceerd.
DART staat voor Double Astroid Redirection Test en was een astroïde sonde van de Amerikaanse ruimtevaart organisatie NASA. Het doel van deze missie is het laten neerstorten van een ruimtevaartuig op Dimorphos, zodoende de astroïde maan in een andere baan te brengen. Dit om te onderzoeken of het mogelijk is om een hemellichaam van richting te veranderen ingeval er in de toekomst een op ramkoers van de aarde is.
Dimorphos is een kleine zogenaamde maan van de astroïde Didymos.
Na een reis door de ruimte sloeg het ruimtevaartuig in op de astroïde op 27 juli 2022.
Op 24 november om 06:21 UTC werd de LICIACube gelanceerd vanaf lanceerbasis Vandenberg Space Force Base.
LICIACube is onderdeel van de DART (Double Astroid Redirection Test ) missie, van de ruimtevaartorganisatie NASA, om zo de inslag van het ruimtevaartuig te analyseren en te observeren tijdens de impact. LICIACube staat voor Light Italian Cube sat for Imaging of Asteroids en is van de Italiaanse ruimtevaartorganisatie ASI.
Op 24 november om 13:06 UTC werd vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome de Prichal gelanceerd.
Prichal ook wel Uziovoy Module (UM) of Progress-M UM genoemd is een Russische koppelingsadapter voor het Russische deel van het International Space Station (ISS) en koppelde 26 november aan Nauka nadir.
Op 8 december om 07:38 UTC werd de Soyuz-MS 20 gelanceerd met drie kosmonauten aan boord vanaf Baikonur Cosmodrome en koppelde zes uur later aan de Poisk module van het International Space Station.
De driekoppige bemanning bestond uit twee Japanse ruimtetoeristen, vertegenwoordigd door het ruimtetoerismebedrijf Space Adventures, en een Russische professionele kosmonaut.
Op 19 december werd de Soyuz-MS 20 ontkoppeld en viel terug naar aarde om na ruim drie uur later een geslaagde landing op 20 december op de Steppe van Kazachstan te maken.
Foto v.l.n.r.: Yozo Hirano, Alexander Misurkin en Yusaku Maezawa.
Vanaf lanceerbasis Kennedy Space Center werd op 9 december om 06:00 UTC de IXPE gelanceerd met een Falcon 9 raket.
IXPE staat voor Imaging X-ray Polrimetry Explorer en is een röntgenobservatorium van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA en de Italiaanse ASI en staat onder leiding van het Marshall Space Flight Center in Huntsville.
Het ruimtevaartuig beschikt over drie gelijke telescopen die ontworpen zijn om de polarisatie van kosmische röntgenstralen te meten. Dit om objecten in de ruimte te bestuderen waarbij de magnetische velden van zwarte gaten, pulsars, magnetars, quasars, neutronensterren en actieve galactische kernen in kaart worden gebracht.
De IXPE maakt deel uit van het Small Explorer Program (SMEX) en staat ook bekend als SMEX 14 en Explorer 97.
Op 25 december om 12:20 UTC werd een internationale ruimtetelescoop gelanceerd vanaf Guiana Space Centre.
De James Webb Space Telescope (JWST) is een internationale missie van de Europese, Amerikaanse en Canadese ruimtevaartorganisaties ESA, NASA en CSA.
Deze ruimtetelescoop is de tot nu toe krachtigste telescoop ooit gelanceerd en zal in de voetsporen van de Hubble-ruimtetelescoop treden. JWST heeft een verbeterde gevoeligheid en infraroodresolutie dan zijn voorganger Hubble. Het onderzoekgebied van de JWST is kosmologie en astronomie en zal het universum observeren opzoek naar gebeurtenissen en objecten, zoals de vorming van de eerste sterrenstelsels, het onthullen van sterren gehuld in stof en atmosferen en de bouwstenen van potentiële exoplaneten die leven zouden kunnen bevatten.
De telescoop werkt in een baan rond het tweede Lagrangepunt (L2), ongeveer anderhalf miljoen kilometer van de aarde verwijderd en bestaat uit drie elementen:
- Integrated Science Instrument Module (ISIM)
- Optical Telescope Element (OTE)
- Spacecraft Element (Ruimtevaart Bus en Zonnescherm)
Het ISIM bevat de wetenschappelijke instrumenten die voornamelijk hun werkzaamheden verrichtten in het infrarode bereik van het elektromagnetische spectrum en met mogelijkheden in het zichtbare bereik. De instrumenten die hiervoor worden gebruikt zijn:
- Nabij-infrarood spectrograaf (NIRSpec) geleverd door de ESA
- Middel-infrarood instrument (MIRI) geleverd door de ESA en NASA
- Nabij-infrarood-camera (NIRCam) geleverd door de NASA
- Nabij-infrarrood beeldvormer en spleetloze spectrograaf (NIRISS) geleverd door de CSA