De geschiedenis van 1960

Op 11 maart om 13:00 UTC werd de Pioneer 5 gelanceerd vanaf lanceerbasis Cape Canaveral.

Dit ruimtevaartuig van de NASA deed onderzoek in de interplanetaire ruimte tussen de banen van de planeten aarde en Venus. Het onderzoek richtte zich op de zonnedeeltjes, magnetische velden en ionisatie in het interplanetaire gebied en werd uitgevoerd door vier instrumenten te weten:

• Een magnetometer;
• Een ionisatiekamer en een Geiger-Müller buis;
• Een micrometeorietendetector;
• Een zonnedeeltjes detector.

De communicatie met de Pioneer 5 was tot eind april normaal waarna er voor het laatst contact was op 26 juni.

Vanaf lanceerbasis Cape Canaveral werd de eerste Atlas-LV3 (Agena A) gelanceerd op 26 februari op 17:25 UTC.

Deze tweetrapsraket met een Agena A als bovenste trap had een hoogte van 36 meter een diameter van 3 meter en kon 1.000 kilogram in een lage omloopbaan van de aarde brengen.

Door technische problemen kwam de Agena A met de daarop gemonteerde satelliet niet los van de eerste trap waardoor de lancering mislukte en de lading verloren ging.

Op 13 april om 12:02 UTC werd de eerste Thor-DM21 raket gelanceerd vanaf lanceerbasis Cape Canaveral.

Deze tweetrapsraket van de Verenigde Staten had een Able-Star als bovenste trap (Thor-DM21 Able-Star) en had een hoogte van 29 meter met een diameter van 2,44 meter.

Vanaf Baikonur Cosmodrome werd op 15 april om 15:06 UTC de Luna 4A gelanceerd.

Dit 279 kilogram wegende ruimtevaartuig van de Sovjet Unie was het type Ye-3 (No.1) en zou om de maan vliegen en foto’s maken van het maanoppervlak.

Tijdens de lancering stopte de bovenste trap van de raket waardoor deze niet in een baan om de aarde kon komen.

Het ruimtevaartuig verloor hoogte en verbrandde in de atmosfeer van de aarde.

Vanaf Baikonur Cosmodrome werd op 16 april om 16:07 UTC de Luna 4B gelanceerd.

Dit 279 kilogram wegende ruimtevaartuig van de Sovjet Unie was het type Ye-3 (No.2) en zou om de maan vliegen en foto’s maken van het maanoppervlak.

Tijdens de lancering ging het al direct mis, een booster brak vrijwel onmiddellijk af waardoor de raket op ongeveer 200 meter hoogte uiteenviel en de boosters op het lanceerplatform terecht kwamen en de raket twee kilometer verderop in een meer stortte. Bij het ongeluk vielen er geen gewonden of doden maar was het lanceerplatform aanzienlijk beschadigd.

Vanaf lanceerbasis Cape Canaveral werd op 13 mei om 09:16 UTC de eerste Delta raket gelanceerd.

Deze raket staat ook onder de naam Thor-Delta en Delta DM-19 bekend en is een drietrapsraket. De eerste trap kwam van een gemodificeerde PGM-17 Thor wat een ballistische raket was.

De raket had een hoogte van 32 meter met een doorsnede van 2,44 meter en kon een lading van 270 kilogram in een lage omloopbaan van de aarde brengen.

Deze eerste lancering mislukte omdat er technische problemen waren met hoogtesysteem waardoor de raket niet in een omloopbaan kon worden gebracht.

Op 15 mei om 00:00 UTC werd de eerste Vostok raket gelanceerd vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome.

Deze tweetrapsraket met 4 boosters type 8K72 van de Sovjet Unie was gebaseerd op de intercontinentale ballistische raket R-7. De hoogte was 38,2 meter en de diameter 10,3 meter.

Op 15 mei om 00:00 UTC werd de Korabl-Sputnik 1 gelanceerd vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome.

Dit ruimtevaartuig, ook wel Sputnik 4 genoemd  van het type Vostok-1KP (No.1), van de Sovjet Unie was een de eerste testvlucht van het Vostok programma en was onbemand.

Een probleem in het computersysteem zorgde ervoor dat het ruimtevaartuig niet de atmosfeer inging maar ging een hogere omloopbaan.

Uiteindelijk belande viel de capsule terug naar aarde en kwam op 5 september 1962 terug in de atmosfeer. Een brokstuk kwam neer in Maitowoc in de staat Wisconsin van de Verenigde Staten en sloeg een gat in het wegdek.

Op 28 juli om 09:31 UTC werd Korabl-Sputnik 2 gelanceerd vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome.

Dit ruimtevaartuig, ook wel Sputnik 5 genoemd  van het type Vostok-1K (No.1), van de Sovjet Unie was een bemande ruimtevlucht met twee honden Bars en Lischka.

Tijdens de lancering ontstond er in een booster brand waardoor een booster na 19 seconden afbrak en even later de raket uiteen viel. Oorzaak van het uiteenvallen zijn mogelijk ontstane trillingen in de raket.

De noodprocedure werd ingezet om de capsule te lanceren en de honden te redden, maar door de geringe hoogte werden de parachutes gedeeltelijk uitgevouwen en kwamen de honden om het leven toen deze neerstortte op aarde.

Foto v.l.n.r.: Lischka en Bars

Vanaf lanceerbasis Cape Canaveral werd op  29 juli om 13:13 UTC de Mercury-Atlas 1 gelanceerd. 

Deze onbemande NASA suborbitale testvlucht, ook wel Mercury 4 genoemd, van het Amerikaanse Mercury programma had tot doel het testen van de eerste onbemande Mercury capsule.

Na een kleine minuut ging het mis op ruim negen kilometer hoogte waarbij bij het bereiken van Max-Q alle telemetriesignalen wegvielen, waarna de onbemande neerstortte in de Atlantische Oceaan.

Foto v.l.n.r.: Belka en Strelka.

Op 19 augustus om 08:44 UTC werd Korabl-Sputnik 2 gelanceerd vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome.

Dit ruimtevaartuig, ook wel Sputnik 5 genoemd  van het type Vostok-1K (No.2), van de Sovjet Unie was een bemande ruimtevlucht met twee honden Belka en Strelka.

Verder waren er veertig muizen, twee ratten, planten en een tv-camera aan boord. De camera maakte beelden van de honden aan boord van de Sputnik 5.

Tijdens vlucht bleek een van de honden epileptische aanvallen te hebben en werd er besloten de vlucht te beperken tot drie omloopbanen om de aarde, waarna de honden veilig op de Steppe van Kazachstan werden terug gevonden.

De lichamen van Belka en Strelka werden na hun dood tentoongesteld in het Moscow Museum of Space and Aeronautisc.

Vanaf lanceerbasis Cape Canaveral werd op 25 september om 15:13 UTC de Pioneer P-30 gelanceerd.

Dit ruimtevaartuig van de Verenigde Staten zou in een baan om de maan worden gebracht maar mislukte omdat de tweede trap van de raket tijdens de lancering explodeerde.

De doelstellingen van deze missie waren de omgeving tussen de maan en de aarde te onderzoeken, en het ontwikkelen van technologieën voor het besturen en manoeuvreren van ruimtevaartuigen vanaf de aarde.

Om deze doelstellingen te kunnen uitvoeren waren er instrumenten aan boord:

• die de massa en de topografie van de maanpolen kon inschatten
• die de snelheid van micrometeorieten kon meten
• die straling kon meten
• die het magnetisch veld kon vastleggen
• die elektromagnetische golven kon bestuderen in de ruimte

De Sovjet Unie lanceerde op 10 oktober om 14:27 UTC de eerste Molniya raket vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome.

Deze drietrapsraket met vier strap-ons had een hoogte van 43,4 meter met een diameter van 10,3 meter had het Grau Index nummer 8K78.

Ook van deze raket waren de wortels van de R-7 raket en was ontwikkeld voor interplanetaire missies naar de planeten Venus en Mars, en voor de maanruimtevaartuigen E-6. Later werd deze raket gebruikt voor de lanceringen van de Rocket Attack Warning System (SPRN) satellieten.

Door trillingen mislukte de lancering na ongeveer driehonderd seconden.

De Sovjet Unie lanceerde op 10 oktober om 14:27 UTC de Mars 1A vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome.

Dit ruimtevaartuig (1M No.1) zou langs de rode planeet vliegen en was de eerste van het Mars programma van de Sovjet Unie.

Doel van de missie was het testen van het ruimtevaartuig en het milieu tussen de aarde en de planeet Mars te onderzoeken met de instrumenten:

• Ultraviolet spectrometer
• Stralingsdetector
• Kosmische stralingsdetector

De missie mislukte driehonderd seconden na de lancering door trillingen in de raket.

De Sovjet Unie lanceerde op 14 oktober om 13:51 UTC de Mars 1B vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome.

Dit ruimtevaartuig (1M No.2) zou langs de rode planeet vliegen en was de tweede van het Mars programma van de Sovjet Unie.

Doel van de missie was het testen van het ruimtevaartuig en het milieu tussen de aarde en de planeet Mars te onderzoeken met de instrumenten:

• Ultraviolet spectrometer
• Stralingsdetector
• Kosmische stralingsdetector

De missie mislukte omdat de tweede trap van de raket niet tot ontsteking kwam.

Vanaf Cape Canaveral werd op 21 november om 14:00 UTC de eerste Redstone MRLV raket gelanceerd.

Deze raket was 25,41 meter hoog met een doorsnede van 1,78 meter en zou de eerste Amerikaanse onbemande capsule suborbitale ruimtevlucht zijn. De gemodificeerde raket was een afgeleide van de ballistische PGM-11 Redstone raket en de raketrap van de Jupiter-C raket.

Een seconde na de lancering werd de raket stop gezet omdat er elektrische problemen waren opgetreden, de raket bleef ongedeerd op het platform staan.

Op 21 november om 14:00 UTC werd de Mercury-Redstone 1 gelanceerd vanaf lanceerbasis Cape Canaveral.

Deze eerste Amerikaanse suborbitale ruimtevlucht met een onbemande capsule mislukte een seconde na de lancering door technische problemen.

De evacuatieprocedure deed zijn werk en de capsule werd met de ontsnappingsraket gelanceerd tot een hoogte van 1.200 meter om daarna aan een parachute 370 meter verderop te landden.

Foto v.l.n.r.: Pcholka en Mushka.

Op 1 december om 07:30 UTC werd Korabl-Sputnik 3 gelanceerd vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome.

Dit ruimtevaartuig, ook wel Sputnik 6 genoemd  van het type Vostok-1K (No.3), van de Sovjet Unie was een bemande ruimtevlucht met twee honden Pcholka en Mushka. Verder was er een tv-camera en instrumenten aan boord. De camera maakte beelden van de honden aan boord van de Sputnik 6.

De lancering en de missie in de ruimte was geslaagd totdat het noodlot toesloeg tijdens de terugkeer naar aarde. Na een dag kwam het ruimtevaartuig terug naar aarde maar de raketmotoren stopte niet zoals de bedoeling was en sloegen af nadat de brandstof op was geraakt. Hierdoor kwam de capsule de atmosfeer binnen in een traject die andere mogendheden in de gelegenheid werden gebracht deze te inspecteren. Om dit te voorkomen werd besloten de capsule met de honden erin tot ontploffing te brengen doormiddel van de aanwezige explosieven.

De Verenigde Staten lanceerde op 4 december om 21:14 UTC de eerste Scout-X raket vanaf lanceerbasis Wallops Flight Facility.

Het was een Scout-X1 viertrapsraket met een hoogte van 25 meter en een doorsnede van 1 meter die een lading van 59 kilogram in een lage omloopbaan kon brengen.

De raket werd dit jaar tweemaal eerder gelanceerd voor sub orbitale doeleinden. Daarom is dit de eerste orbitale lancering en kon ook worden aan de lijst met mislukte lanceringen. Oorzaak was dat de tweede trap niet functioneerde en zodoende niet in een omloopbaan kon komen.

Vanaf lanceerbasis Cape Canaveral werd op 15 december om 09:10 UTC de Pioneer P-31 gelanceerd.

Dit ruimtevaartuig van de Verenigde Staten zou in een baan om de maan worden gebracht maar mislukte omdat de eerste trap van de raket tijdens de lancering explodeerde.

De doelstellingen van deze missie waren de omgeving tussen de maan en de aarde te onderzoeken, en het ontwikkelen van technologieën voor het besturen en manoeuvreren van ruimtevaartuigen vanaf de aarde.

Om deze doelstellingen te kunnen uitvoeren waren er instrumenten aan boord:

• die de massa eb de topografie van de maanpolen kon inschatten
• die de snelheid van micrometeorieten kon meten
• die straling kon meten
• die het magnetisch veld kon vastleggen
• die elektromagnetische golven kon bestuderen in de ruimte

Op 19 december om 16:15 UTC werd de Mercury-Redstone 1A gelanceerd vanaf lanceerbasis Cape Canaveral.

Nadat de eerste onbemande Amerikaanse suborbitale ruimtevlucht mislukte, was deze suborbitale ruimtevlucht met de onbemande capsule een succes. Hiervoor werd de capsule van de eerste vlucht gebruikt die ongedeerd landde.

Het doel van deze vlucht was het testen en goedkeuren van het ruimtevaartuig voor de komende suborbitale vluchten.

Nadat de Mercury-Redstone 2 met succes was gelanceerd en een hoogte van 210 kilometer bereikte landde de capsule vijftien minuten later in de Atlantische Oceaan.

De berging van het ruimtevaartuig werd uitgevoerd door Amerikaanse marine helikopters.

Foto v.l.n.r.: Zhulka en Zhemchuzhina.

Op 22 december om 07:45 UTC werd Korabl-Sputnik 4 gelanceerd vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome.

Dit ruimtevaartuig, ook wel Sputnik 9 genoemd  van het type Vostok-1K (No.4), van de Sovjet Unie was een bemande ruimtevlucht met twee honden Zhulka en Zhemchuzhina. Verder was er een tv-camera, muizen, ratten en cavia’s aan boord. De camera maakte beelden van de honden aan boord van de Sputnik 9. 

Tijdens de lancering waren er problemen een motor van de raket, waardoor het beveiligingssysteem werd ingeschakeld zodat het ruimtevaartuig werd gescheiden.

De capsule met zou ook moeten worden gescheiden maar dat gebeurde niet wat uiteindelijk het leven van de honden redde. Na vierdagen in de veertiggraden vrieskou te hebben gelegen werden de honden gevonden in Siberië en maakten het prima in het ruimtevaartuig dat was voorzien van een dikke isolatielaag.

Op 22 december om 07:45 UTC werd de Vostok-K gelanceerd vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome.

Deze tweetrapsraket met 4 boosters had een hoogte 38,2 meter met een diameter van 10,3 meter.

Tijdens de lancering waren er problemen een motor van de raket, waardoor het beveiligingssysteem werd ingeschakeld zodat het ruimtevaartuig werd gescheiden.

De capsule met zou ook moeten worden gescheiden maar dat gebeurde niet en landde in Siberië. De aan boord zijnde honden overleefden de mislukt lancering.