De geschiedenis van 1958
Op 1 februari om 03:47 werd de eerste Juno-I raket gelanceerd vanaf lanceerbasis Cape Canaveral.
Deze viertrapsraket van de Verenigde Staten was 21,2 meter hoog met een diameter van 1,78 meter en was een afgeleid ontwerp van de Jupiter-C raket. Het gebruik van meerdere trappen voor een raket was een ontwerp van Wernher von Braun voor zijn voorgesteld Project Orbiter.
De eerste trap was gebaseerd op de korte afstandsraket Redstone met daarbovenop drie trappen die gebaseerd waren op de korte afstandsraket MGM-29.
De Verenigde Staten lanceerden op 25 juli de eerste Pilot raket vanaf een straaljager de F4D-1Skyray welke was opgestegen van lanceerbasis Naval Air Station Point Mugu.
Deze viertrapsraket was 4,4 meter lang met een doorsnede van 0,76 meter en was de eerste poging om een raket vanaf een vliegtuig de ruimte in te schieten.
Deze poging en de pogingen in de maand augustus mislukten allemaal en geen van de raketten belande in een omloopbaan. De Pilot is ook bekend onder NOTS-EV-1 en NOTSNIK, wat een combinatie is van NOTS en Sputnik.
Op 17 augustus om 12:18 UTC werd de eerste Thor-DM18 raket gelanceerd vanaf lanceerbasis Cape Canaveral.
Deze drietrapsraket van de Verenigde Staten had een hoogte van 26,9 meter en een diameter van 2,44 meter en was voorzien van een Able als bovenste trap van de raket.
De eerste trap van de raket explodeerde na 74 seconden op 16 kilometer hoogte.
Op 17 augustus om 12:18 UTC werd de Pioneer gelanceerd vanaf lanceerbasis Cape Canaveral.
Dit ruimtevaartuig zou in een baan om de maan gebracht worden, maar kort na de lancering explodeerde de raket waardoor er vroegtijdig een einde aan de missie kwam.
Aan boord van de maansatelliet waren instrumenten om bij de maan onderzoek te verrichten, en bestond uit:
- Infrarood televisiesysteem met beeldscanning voor onderzoek van het maanoppervlak
- Akoestisch samenstelsel om micrometeorieten te detecteren
- Magnetometer om het magnetisch veld te meten
Vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome lanceerde de Sovjet Unie op 23 september om 07:40 UTC de eerste Vostok-L raket.
Deze tweetrapsraket type 8K72 met vier boosters was 33,5 meter hoog met een diameter van 10,3 meter was gebaseerd op de R-7 Semyorka raket.
Kort na de lancering brak er een booster af waardoor na 92 seconden de raket niet meer onder controle was en neerstortte.
Op 23 september om 07:40 UTC werd de Luna 1A gelanceerd vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome.
Dit ruimtevaartuig van de Sovjet Unie zou het ruimtevaartuig Ye-1 No.1 gecontroleerd laten neerstortten op de maan echter in plaats van op de maan stortte de raket kort na de lancering neer.
De Luna 1A zou onderzoek gaan verrichten tijdens de vlucht naar de maan voordat deze te pletter sloeg. Het onderzoek was gericht op het bestuderen van de interplanetaire ruimte door middel van een magnetometer, geigerteller, micrometeorietendetector en andere apparatuur.
Op 11 oktober om 08:42 UTC werd de Pioneer 1 gelanceerd vanaf lanceerbasis Cape Canaveral.
Deze eerste NASA satelliet Pioneer 1 had als doel om in een baan om de maan te geraken en daar wetenschappelijke metingen te verrichten. Het besturingssysteem van de raket bracht de raket iets te snel en te hoog waardoor de tweede trap ook drie graden hoger werd geheven dan de bedoeling. Als gevolg van deze fouten stopte de tweede trap 10 seconden te vroeg en kwam de derde trap vijftien graden omhoog te staan en was de snelheid te laag. Correcties mochten niet meer baten en kwam uiteindelijk de Pioneer 1 weer terug naar aarde, waar het boven de Stille Oceaan in de atmosfeer verbrandde.
Ondanks het de mislukte missie konden er nog enkele wetenschappelijke metingen worden verricht.
Op 11 oktober om 21:41 UTC werd de Luna 1B gelanceerd vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome.
Dit ruimtevaartuig van de Sovjet Unie zou het ruimtevaartuig Ye-1 No.2 gecontroleerd laten neerstortten op de maan echter in plaats van op de maan stortte de raket kort na de lancering neer. De oorzaak was het uiteenvallen van de booster net als wat bij de Luna 1A gebeurde.
De Luna 1B zou onderzoek gaan verrichten tijdens de vlucht naar de maan voordat deze te pletter sloeg. Het onderzoek was gericht op het bestuderen van de interplanetaire ruimte door middel van een magnetometer, geigerteller, micrometeorietendetector en andere apparatuur.
Op 8 november om 07:30 UTC werd de Pioneer 2 gelanceerd vanaf lanceerbasis Cape Canaveral.
Na de mislukte lanceringen van Pioneer en Pioneer 1 mislukt ook deze lancering, de bovenste trap van de raket weigerde te ontsteken waardoor het ruimtevaartuig uiteindelijk weer terugviel in de aardse atmosfeer.
Aan boord van de maansatelliet waren instrumenten om bij de maan onderzoek te verrichten, en bestond uit:
- Infrarood televisiesysteem met beeldscanning voor onderzoek van het maanoppervlak
- Akoestisch samenstelsel om micrometeorieten te detecteren
- Magnetometer om het magnetisch veld te meten
Op 4 december om 18:18 UTC werd de Luna 1C gelanceerd vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome.
Dit ruimtevaartuig van de Sovjet Unie zou het ruimtevaartuig Ye-1 No.3 gecontroleerd laten neerstortten op de maan echter in plaats van op de maan stortte de raket kort na de lancering neer. De oorzaak was een vastgelopen pomp waardoor de bovenste trap niet tot ontsteking kwam.
De Luna 1C zou onderzoek gaan verrichten tijdens de vlucht naar de maan voordat deze te pletter sloeg. Het onderzoek was gericht op het bestuderen van de interplanetaire ruimte door middel van een magnetometer, geigerteller, micrometeorietendetector en andere apparatuur.
Op 6 december om 05:44 werd de eerste Juno-II raket gelanceerd vanaf lanceerbasis Cape Canaveral.
Deze viertrapsraket van de Verenigde Staten was 24 meter hoog met een diameter van 2,67 meter.
De eerste trap was gebaseerd op de middellange afstandsraket PGM-19 Jupiter met daarbovenop drie trappen die gebaseerd waren op de korte afstandsraket MGM-29.
Tijdens de lancering stopte de eerste trap van de raket en kon daar door de raket uiteindelijk niet de nodige snelheid ontwikkelen.
Op 6 december om 05:44 werd de Pioneer 3 gelanceerd vanaf lanceerbasis Cape Canaveral.
Dit ruimtevaartuig van de Verenigde Staten was onderdeel van het Pioneer programma met als doel, het in een omloopbaan komen van de maan.
Tijdens de lancering stopte de eerste trap van de raket en kon daar door de raket uiteindelijk niet de nodige snelheid ontwikkelen. Het ruimtevaartuig kon hierdoor niet uit de omloopbaan van de aarde komen en bereikte een hoogte van 102.360 kilometer alvorens terug te vallen naar aarde.
De Verenigde Staten lanceerde op 18 december om 23:02 de eerste en laatste Atlas-B raket vanaf lanceerbasis Cape Canaveral.
Deze raket was een afgeleide van de Intercontinentale Ballistische raket SM-65Atlas en was 26 meter hoog met een diameter van 3,05 meter.
Hoewel er meerdere lanceringen waren van dit type, was dit de enige orbitale lancering. De lading die deze raket in een lage omloopbaan kon brengen was 68 kilogram.