Lanceringen vonden en vinden bijna dagelijks plaats vanaf lanceerbasissen over de gehele wereld waarbij de Sovjets en de Amerikanen vanaf de eerste lancering van de Sputnik 1 in 1957 een belangrijke rol hebben gespeeld en met name tijdens de ruimtewedloop tussen deze twee grootmachten. In het begin van deze periode, die grof weg duurde van 1957 tot 1975, was het vallen en opstaan waarbij lanceringen geregeld mislukten maar ook successen werden geboekt door de Amerikanen en de Sovjets.

In 1965 was het Frankrijk die een raket lanceerde vanaf lanceerbasis Hammaguir Launch Site in Algerije waarna Japan in 1966 volgde met een lancering vanaf het toenmalige Kagoshima Space Center. Weer een jaar later lanceerden de Britten en de Italianen haar eerste raketten, de Britten deden dat vanaf Woomera Test Range in Australië en de Italianen lanceerden vanaf het lanceerplatform Luigi Broglio Space Centre voor de kust van Kenia.

China kwam in 1970 in de schijnwerpers toen zij de eerste lancering uitvoerden vanaf Jiuquan Satellite Launch Center en vijfjaar later lanceerde de Europese ruimtevaartorganisatie ESA zijn eerste raket vanaf de Franse lanceerbasis Guiana Space Centre in Frans-Guyana. Ook India ging de ruimte in en lanceerde 1979 haar eerste raket vanaf Satish Dhawan Space Centre.

Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie kwam, eind december 1991, de grootse lanceerbasis Baikonur Cosmodrome ineens in handen van Kazachstan en werden de Russen gedwongen deze locatie te huren. De hoge huurprijs spoorde de Russen aan om de nieuwe lanceerbasis Svobodny Cosmodrome te bouwen in het oosten van het land en Plesetsk Cosmodrome te renoveren. De bouw van de lanceerbasis Svobodny Cosmodrome werd door geldgebrek grotendeels stopgezet in 1997. Waarna in 2011 opnieuw werd begonnen met de bouw een lanceerbasis in het oosten, Vostochny Cosmodrome.

Naast deze lanceerbasissen zijn er nog een aantal landen die lanceringen uitvoerden, zoals Brazilië, Iran, Israël, Nieuw-Zeeland, Noord-Korea, Noorwegen en Zuid-Korea.