De oudheid
Daedalus en Icarus
De oude Grieken fantaseerden in hun mythen en sagen al over ruimtereizen om met schepen de ruimte in te worden geblazen door krachtige stormen of door reusachtige vogels de aarde te verlaten.
Daedalus was een bekend kunstenaar, ambachtsman en architect uit Athene. Hij was een nazaat van een oud Attisch koningsgeslacht en was zeer bekend omdat hij zijn standbeelden levensecht waren. Zijn neef en leerling Talos dreigde Daedalus te overtreffen maar daar stak hij een stokje voor, hij gooide Talos van de Acropolis.
Daedalus en zijn zoon vluchtten daarna naar Kreta en bouwde hij daar een labyrint voor koning Minos van Kreta. In dit labyrint werd het monster Minotaurus opgesloten.
Omdat Daedalus heimwee had vroeg hij aan Minos of hij mocht vertrekken, maar de koning weigerde. Vanaf dat moment dacht Daedalus na over hoe hij en zijn zoon konden ontsnappen. Hij bedacht dat het maar op één manier kon: via de lucht.
Daedalus slaagde erin, voor zichzelf en zijn zoon, vleugels te maken van veren die waren ingesmeerd met was zodat zij vliegend het Labyrint konden ontvluchten. Ondanks de waarschuwingen van zijn vader om op zijn vlucht het midden te houden tussen de zon en de zee waagde de nieuwsgierige Icarus zich te dicht bij de zon, waardoor de was begon te smelten en Icarus in de Egeïsche zee stortte en verdronk.
Daedalus landde op een eiland in de Egeïsche Zee waar hij zijn aangespoelde zoon begroef. Het eiland en de zee werden ter nagedachtenis vernoemd naar zijn zoon en kregen de namen Ikarische zee en Ikaria. Zo werden Daedalus en zijn zoon Icarus de eerste ruimtevaarders, die voor Icarus eindige in een noodlottige splashdown.
Lucianus van Samosata
De Grieks sprekende schrijver Lucianus van Samosata werd geboren rond 125 geboren in Samosata aan de Eufraat in de Romeinse provincie Syrië, het huidige zuidoosten van Turkije. Zijn beroemdste boek ‘Vera Historia’ kan als het eerste science fiction boek worden beschouwd, waarin hij eigenaardige verhalen beschrijft over mythische gebeurtenissen en oude verhalen.
In dit boek beschrijft hij dat hij en zijn medereizigers in een hevige storm terecht kwamen en in de lucht werden geblazen waarna ze na een reis door de ruimte belandden in een oorlog op de maan. Het verhaal gaat verder over bizarre gebeurtenissen van deze oorlog tussen de koning van de Maan en de koning van de Zon en de merkwaardige levensvormen die oorlog voeren.
Chinezen
Voordat er echt buskruit was ontdekt zijn er wel verwijzingen naar Chinezen die een poeder hadden gemaakt van een buskruitachtige samenstelling. De eerste verwijzing was naar de Chinees en alchemist Wei Boyang, hij beschreef als eerste over ingrediënten van het buskruit tijdens de Oostelijke Han-dynastie in 142, maar benoemde niet de drie poeders van de samenstelling en vele jaren later tijdens de Jin-dynastie van 265-420 beschreef Ge Hong de ingrediënten van het buskruit.
Pas in 808 tijdens de Tang-dynastie zijn er echte verwijzingen naar het buskruit en de samenstelling van het poeder, maar de eerste chemische formule dateert van 1044.
De eerste vuurpijlen of betergezegd brandpijlen die buskruit gebruikte als drijfgas dateert van 969 en een jaar later werden deze brandpijlen als wapen ingezet.
Door de ontdekking van het buskruit komen uiteindelijk vuurwapens en vuurwerk tot ontwikkeling, echter wordt er weinig aandacht besteed aan het raketprincipe van buskruit.
Wan Hu
In de 16de eeuw besloot de Chinees Wan Hu om met Chinees vuurwerk- en rakettechnologie zichzelf de ruimte in te schieten. Het verhaal gaat dat hij aan een stoel 47 raketten monteerde, waarna hij plaats nam op de stoel en de 47 bedienden ontstoken de raketten om vervolgens dekking te zoeken. Een grote explosie volgde, toen de rook opgetrokken was, was Wan Hu en de stoel verdwenen en nooit meer terug gezien.
De eerste raketpionier en taikonaut Wan Hu kreeg in 1970 postuum een krater, met een diameter van 53,28 kilometer op de maan, naar hem vernoemd: Wan Hoo.