De geschiedenis van 1975
Op 10 januari om 21:43 UTC werd de Soyuz 17 gelanceerd vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome.
De aan boord twee kosmonauten koppelden twee dagen later aan het Sovjet ruimtestation Salyut 4 en waren hiermee de eerste bewoners.
De twee kosmonauten landden op 9 februari op de Steppe van Kazachstan.
Foto v.l.n.r.; Aleksei Gubarev en Georgi Grechko.
De eerste Diamant-BP4 raket werd op 6 februari om 13:15 UTC gelanceerd vanaf lanceerbasis Guiana Space Centre.
Deze drietrapsraket kon ongeveer 150 kilogram aan lading in een lage omloopbaan brengen en was 21,6 meter hoog met een diameter van 1,34 meter.
Ondanks het succes van dit Franse programma werd het stop gezet ten behoeve van de deelname aan het Europese programma om de Ariane raket te produceren.
Op 5 april om 11:04 UTC werd de Soyuz 18A gelanceerd vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome.
De aan boord twee kosmonauten zouden een bezoek brengen aan het Sovjet ruimtestation Salyut 4, echter kort na de lancering deden er zich problemen voor waardoor de raket niet een juiste baan kon komen. Oorzaak was het falen van de scheiding van de tweede- en derdetrap van de raket.
Hoewel de twee kosmonauten dachten in China te zijn geland, landden ze op 5 april in de Sovjet-Unie.
Foto v.l.n.r.; Vasili Lazarev en Oleg Makarov.
De eerst Scout-F1 raket werd op 7 mei om 22:45 UTC gelanceerd vanaf lanceerbasis Luigi Broglio Space Centre. De lanceerbasis was een Italiaans offshore platform voor de kust van Kenia.
De Amerikaanse Scout-F1 was viertrapsraket met vaste brandstof en kon een lading van 200 kilogram in een lage omloopbaan brengen.
Op 7 mei om 22:45 UTC werd de SAS C (Explorer 53) gelanceerd vanaf lanceerbasis Luigi Broglio Space Centre.
Deze astronomie satelliet van de Amerikaanse ruimtevaart organisatie NASA was een röntgen ruimtetelescoop dat deel uitmaakte van het Explorer programma. De SAS C had vier instrumenten aan boord die de volgende doelen hadden:
- Het bepalen van heldere röntgenbronlocaties van 15 boogseconden;
- Het bestuderen van röntgenbronnen met een energiebereik van 0,1-55keV;
- Het ontdekken van röntgenbronnen.
Op 24 mei om 14:58 UTC werd de Soyuz 18 gelanceerd vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome.
De aan boord twee kosmonauten brachten een bezoek aan het Sovjet ruimtestation Salyut 4, waar ze een dag later aankoppelden.
De twee kosmonauten landden ze op 26 juli op de Steppe van Kazachstan.
Foto v.l.n.r.; Pyotr Klimuk en Vitaly Sevastyanov.
Op 8 juni om 02:38 UTC werd door de Sovjet Unie de Venera 9 gelanceerd en de identieke Venera 10 werd op 14 juni om 03:00 UTC gelanceerd vanaf Baikonur Cosmodrome.
Beide ruimteschepen bestonden uit tweedelen. Het eerste deel was voor de voortstuwing, communicatie met aarde en de lander, en was uitgerust met instrumenten. Het tweede deel was de Venus-lander welke ook met instrumenten was uitgerust voor onderzoek tijdens de afdaling naar de planeet en instrumenten voor onderzoek op de planeet.
De Venera 9 maakt op 22 oktober een zachte landing terwijl de Vernera 10 dat deed op 25 oktober.
Na een geslaagde landing werkte de Lander 9 bijna een uur en de Lander 10 iets langer. Het waren de eerste ruimtevaartuigen die foto’s van een andere planeet naar de aarde stuurden.
De NASA lanceerde op 21 juni om 11:43 UTC het zonobservatorium OSO 8 vanaf lanceerbasis Cape Canaveral.
De telescoop was bedoeld voor het bestuderen van de zon en dan met name de zonnevlekcylus van elf jaar in het UV- en röntgenspectrum.
De instrumenten waarmee de zon werd bestudeerd waren:
- GSFC Cosmic X-ray Spectroscopy Experiment (GCXSE);
- High Energy Celestrial X-ray Experiment;
- Soft X-ray Background Radiation Experiment;
- Graphite Crystal X-ray Spectrometer.
De OSO 8 heeft zijn werk gedaan tot 1 oktober 1978.
Foto v.l.n.r.: Zittend; Donald Slayton, Vance Brand en Valeri Kubasov. Staand; Thomas Stafford en Alexey Leanov.
Al in 1962 werd er tussen twee grootmachten, de Sovjet Unie en de Verenigde Staten, een samenwerkingsovereenkomst getekend om ruimtevaartkennis uit te wisselen. En na dertien jaar op 15 juli om 12:20 UTC lanceerden de Sovjets de Soyuz 19 vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome en de Amerikanen de Apollo-Soyuz om 19:50 UTC vanaf Cape Canaveral.
Het was een hele uitdaging om deze twee totaal technisch verschillende ruimtecapsules aan elkaar te laten koppelen, hiervoor werd een speciaal koppelstuk ontworpen zodat de twee bemande ruimtevaartcapsules een geslaagde koppelding na twee dagen konden maken.
Op 17 juli gingen de luiken open en konden de drie astronauten en de twee kosmonauten elkaar de hand schudden.
Na gezamenlijk rond de aarde te hebben gedraaid landden de Sovjets op 21 juli en de Amerikanen op 24 juli weer veilig op aarde.
Op 9 augustus om 01:48 UTC werd de astronomie satelliet COS B vanaf lanceerbasis Vandenberg Air Force Base.
Deze Europese astronomie satelliet van de ESA was de eerste missie van deze ruimtevaartorganisatie die onderzoek deed naar gammastralingsbronnen in de het heelal.
De COS B had geen optische telescopen of ingewikkelde wetenschappelijke instrumenten aan boord, het enige wat deze astronomie satelliet deed was het kijken naar een ster of ander object en daarvan de gammastraling ervan meten.
Het resultaat van al deze metingen was de creatie van de 2CG-catalogus die ongeveer 25 gammastralingsbronnen bevatte die gedurende de eerste drie jaar waren gedaan en een complete gammastraalkaart van de Melkweg.
De missie die drie jaar zou duren werd uiteindelijk ruim na zes en een half jaar op 25 april 1982 stopgezet omdat de brandstof was opgeraakt.
Op 9 september om 05:30 UTC werd de eerste Japanse N-I raket vanaf lanceerbasis Tanegashima Space Center gelanceerd.
De N-I raket is een afgeleide van de Amerikaanse Delta-raket en wordt in licentie geproduceerd in Japan. Het is een drietrapsraket met negen strap-ons en is 32,57 meter hoog met een diameter van 2,44 meter.
Een lading van 1.200 kilogram kon in een lage omloopbaan of 360 kilogram in een geostationaire omloopbaan worden gebracht.
Op 20 augustus om 21:22 UTC werd de Viking 1 gelanceerd vanaf lanceerbasis Cape Canaveral.
Het was eerste echte landing op de planeet Mars die op 20 juli 1976 plaatsvond, hoewel de Mars-2 van de Sovjets eerder landden maar al na een paar minuten stopt deze met functioneren.
Het ging de NASA met deze missie voornamelijk om of er leven is of was geweest op deze planeet. Er werden tijdens deze missie veel foto’s gemaakt waaronder ook foto’s van de manen Phobos en Deimos. Na veel wetenschappelijk onderzoek kon er niet aangetoond worden of er leven bestond of bestaat op Mars.
De Viking-1 Orbiter is op 17 augustus 1980 stop gezet, maar het contact met de Viking-1 Lander is pas op 13 november 1982 verloren gegaan.
De Viking-2 werd op 9 september om 18:39 UTC vanaf lanceerbasis Cape Canaveral gelanceerd en bestond net als de identieke Viking 1 uit een Orbiter en een Lander.
Na een reis van bijna een jaar kwam de Viking 2 aan op 7 augustus 1976 en lande op 3 september 1976.
De Orbiter kreeg problemen met het aandrijvingssysteem en werd in een baan gebracht om de planeet waarna de op 25 juli 1978 werd uitgeschakeld.
De Lander kreeg uiteindelijk problemen met de batterijen en werkte tot 11 april 1980.
Op 29 september om 04:15 UTC werd de onbemande Kosmos 772 (Soyuz-T T2) gelanceerd vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome.
Deze tweede testvlucht van de onbemande Sovjet Soyuz capsule stond in het teken van het testen van de vernieuwde systemen, echter liep op een mislukking uit omdat slecht zender werkte. De Soyuz capsule heeft een gewicht van 6.750 kilogram.
De onbemande capsule landde op 3 oktober op de Steppe van Kazachstan.
Op 16 oktober om 04:04 UTC werd de Luna 24A (Luna Ye 8-5M No.412) gelanceerd vanaf lanceerbasis Baikonur Cosmodrome.
Deze 5.300 kilogram wegende maanlander van de Sovjet Unie zou een landing op de maan gaan maken en bodemmonsters nemen en weer naar de aarde brengen.
Kort na de lancering was er een technisch probleem met de LOX turbopomp waardoor het ruimtevaartuig niet in een omloop baan kwam.
Op 17 november om 14:36 UTC werd vanaf Baikonur Cosmodrome de onbemande Soyuz 20 van de Sovjet Unie gelanceerd.
Na een dag koppelde de onbemande Soyuz 20 aan het Sovjet ruimtestation Salyut 4 voor toentertijd een langdurig verblijf. Aan boord waren schildpadden, planten en andere biologische monsters. De missie stond in het teken van uitgebreide testen van het voertuig en was een generale repetitie van de Progress 1.
Na bijna drie maanden later ontkoppelde de Soyuz 20 zich op 16 februari 1976 van het ruimtestation en keerde terug naar aarde om daar dezelfde dag te landden op de Steppe van Kazachstan.