De geschiedenis van 1998
Op 7 januari om 02:28 UTC werd de eerste Athena II raket gelanceerd vanaf Cape Canaveral.
De Athena II is een viertrapsraket en is ontworpen om ladingen van maximaal 1985 kilogram in een lage omloopbaan (LEO) of 593 kilogram in een geostationaire omloopbaan te brengen.
De raket heeft een hoogte van 28,2 meter met een diameter van 2,36 meter en een gewicht van 120.700 kilogram.
Met een Athena II raket werd op 7 januari om 02:28 UTC de Lunar Prospector gelanceerd vanaf Cape Canaveral. De Lunar Prospector was de derde missie geselecteerd door de NASA voor volledige ontwikkeling en bouw als onderdeel van het Discovery-programma. Het Discovery-programma is een serie van goedkopere, zeer gerichte Amerikaanse wetenschappelijke ruimtemissies, die het zonnestelsel verkennen.
De doelen van deze missie zijn het zoeken naar ijs, meten van de zwaartekracht, meten van de magnetische velden en onderzoek naar gasuitstoot van de maan.
Het was een zeer geslaagde missie omdat er daadwerkelijk ijs is aangetroffen. De missie eindigde in een krater in de buurt van de Zuidpool na 19 maanden onderzoek door de Lunar Prospector gecontroleerd te laten verongelukken op de maan.
Op 23 januari om 02:48 UTC werd de Space Shuttle Endeavour gelanceerd vanaf Cape Canaveral.
Na een vlucht van bijna twee dagen koppelde de Endeavour aan de koppelingsmodule van het Russische ruimtestation MIR.
Aan boord van deze vlucht waren de Spacehap Double Module en zeven astronauten die een missie hadden het MIR te bevoorraden.
Na een verblijf van bijna negen dagen maakte de Endeavour op 31 januari een veilige landing op Kennedy Space Center Shuttle Landing Facility. Astronaut Andrew Thomas bleef achter in de het ruimtestation MIR als bemanning van de MIR EO-24 en David Wolf gaat mee terug naar aarde.
Foto v.l.n.r.: Zittend; Joe Edwards, Terrence Wilcutt, Bonnie Dunbar. Staand; David Wolf, Salizhan Sharipov, James Reilly, Andrew Thomas, Michael Anderson
Op 29 januari om 16:33 UTC werd de Soyuz-TM 27 gelanceerd vanaf Baikonur Cosmodrome.
Kosmonauten Talgat Musabayev en Nikolai Budarin maakten deel uit van expeditie MIR EO-25.
De aan boord zijnde drie kosmonauten koppelden twee dagen later aan het Russische ruimtestation MIR.
De kosmonauten Talgat Musabayev en Nikolai Budarin landden veilig op 25 augustus op de Steppe van Kazachstan. Léopold Eyharts landde met de Soyuz TM-26.
Foto v.l.n.r: Léopold Eyharts, Talgat Musabayev, Nikolai Budarin.
Op 14 maart om 22:45 UTC werd vanaf Baikonur Cosmodrome de tweede VDU boegschroefeenheid voor de MIR gelanceerd.
Deze VDU thruster is gemonteerd op de Sofor-ligger van de Kvant1 module, en verving VDU 1, om zo het mogelijk te maken dat er een effectievere rolcontrole plaatsvindt in plaats van de stuwraketten op het centrale kernblok van het ruimtestation MIR.
Deze 700kilogram wegende thruster zat in een langwerpig blok van 2,2 meter en gaf een brandstofbesparing van 85%.
De Transition Region and Coronal Explorer (TRACE) werd op 2 april om 02:42 UTC gelanceerd vanaf het vliegtuig L-1011 Stargazer welke was opgestegen vanaf Vandenberg Air Force Base.
Het zonobservatorium TRACE was ontworpen om verbindingen tussen magnetische velden en plasmastructuren op de zon te onderzoeken door beelden te maken van de zonnefotosfeer. De fotosfeer is de buitenste schil van een ster van waaruit licht wordt uitgestraald, ook wel de diepste laag van de atmosfeer van een ster genoemd.
Dit observatorium was de vierde missie van het Small Explorer programma (SMEX) en maakte zijn laatste wetenschappelijk beeld op 21 juni 2010.
Op 17 april om 18:19 UTC werd de Space Shuttle Columbia gelanceerd vanaf Kennedy Space Center.
Aan boord van deze vlucht waren de Spacelap LM2, EDO pallet en zeven astronauten die een onderzoeksmissie hadden.
Na een verblijf van bijna zestien dagen maakte de Columbia op 3 mei een veilige landing op Kennedy Space Center Shuttle Landing Facility.
Foto v.l.n.r.: Zittend; Scott Altman en Richard Searfoss. Staand; James Pawelczyk, Richard Linnehan, Kathryn Hire, Dafydd Williams, Jay Buckey.
Op 2 juni om 22:06 UTC werd de Space Shuttle Discovery gelanceerd vanaf Kennedy Space Center.
Na een vlucht van bijna twee dagen koppelde de Discovery aan de koppelingsmodule van het Russische ruimtestation MIR en tevens laatste MIR koppeling van een Space Shuttle.
Aan boord van deze vlucht waren het ruimtelaboratorium Spacehap SM, prototype Alpha Magnetic Spectrometer (AMS 1) en zes astronauten die een onderzoeksmissie en bevoorradingsmissie hadden.
Na een verblijf van bijna vier dagen in de MIR maakte de Discovery op 12 juni een veilige landing op Kennedy Space Center Shuttle Landing Facility. Astronaut van de STS-89 (MIR EO-25), Andy Thomas gaat mee terug naar aarde.
Foto v.l.n.r.: Wendy Lawrence, Franklin Chang-Diaz, Dominic Gorie, Charles Precourt, Janet Kavandi, Valeriy Ryumin en Andy Thomas.
De Japanse Nozomi werd op 3 juli om 18:12 UTC gelanceerd vanaf lanceerbasis Kagoshima Space Center.
Nozomi is een Mars satelliet van het Institute of Space and Astronautical Science van de universiteit van Tokyo en zou de interactie met de bovenste laag en de zonnewind van de atmosfeer van Mars onderzoeken en beelden van het oppervlak.
Door problemen van een pomp verloor het ruimtevaartuig brandstof tijdens de zogenaamde earth swing-by waardoor het onvoldoende snelheid kreeg om naar Mars te gaan. Na aanpassing van het vluchtplan kwam de Nozomi opnieuw in problemen toen het terecht kwam in zonnevlammen waardoor systemen uitvielen en kortsluiting was in het ruimtevaartuig.
Na alle problemen kwam deze uiteindelijk aan bij de planeet, maar tijdens het manoeuvreren om de Nozomi in een omloopbaan van Mars te krijgen ging het weer mis en werd uiteindelijk de missie als verloren beschouwd.
Op 7 juli om 03:15 UTC werd de eerste Shtil’-1 raket vanaf de onderzeeboot Novomoskovsk (K-407) gelanceerd in de Barentszzee.
De Shtil’-1 is een omgebouwde ballistische raket en werd gebruikt voor het lanceren van ladingen tot 280 kilogram om deze in een aards omloopbaan te brengen. Het is een drietrapsraket met vloeibare brandstof die niet alleen vanaf een onderzeeboot kon worden gelanceerd maar ook vanaf het land mogelijk is.
Op 13 augustus om 09:43 UTC werd de Soyuz-TM 28 gelanceerd vanaf Baikonur Cosmodrome.
De kosmonauten Gennady Padalka en Sergei Avdeyev maakten deel uit van expeditie MIR EO-26.
De aan boord zijnde drie kosmonauten koppelden later aan het Russische ruimtestation MIR.
De kosmonauten Gennady Padalka en Sergei Avdeyev landden veilig op 28 februari 1999 op de Steppe van Kazachstan. Kosmonaut Yuri Baturin bleef achter in de MIR en Ivan Belle van Soyuz-TM 29 ging mee terug naar aarde.
Foto v.l.n.r: Yuri Baturin, Gennady Padalka en Sergei Avdeyev.
Vanaf Cape Canaveral werd op 27 augustus om 01:17 UTC de eerste Delta III raket gelanceerd, het betrof type 8930.
De Delta III raket is een tweetrapsraket met negen strap-on boosters en kan een lading van 8290 kilogram in een lage omloopbaan (LEO) of 3810 kilogram in een geostationaire omloopbaan (GTO) brengen.
Door problemen in een hydraulisch systeem werd de lancering afgebroken en werd de raket en de lading vernietigd.
Noord-Korea lanceerde op 31 augustus om 03:07 UTC de eerste Pekdosan-1 (Taepodong-1) raket vanaf Tonghae Satellite Launching Ground.
De Taepodong-1 is een drietrapsraket een omgebouwde ballistische Scud raket en was tevens de eerste poging van Noord-Korea om een satelliet in een omloopbaan te brengen.
Door problemen in de derde trap van de raket is de lancering mislukt en kwam de lading niet in een omloopbaan terecht maar verdween in Stille Oceaan nadat de raket eerst over Japan was gevlogen.
De ESA lanceerde op 21 oktober om 16:37 UTC de ARD vanaf Guiana Space Centre.
De Atmospheric Re-entry Demonstrator (ARD) is een testvaartuig die met een Ariane 5 G raket werd gelanceerd maar al tijdens de sub orbitale vlucht op een hoogte van 830 kilometer werd ontkoppeld om terug te gaan naar de aarde.
Deze test vlucht moet meer inzicht geven in het hergebruik van ruimtevaartuigen.
Na de vlucht werd de capsule geborgen in de Stille Oceaan door een Frans marineschip en uit onderzoek bleek dat het ruimtevaartuig en het hitteschild de test goed had doorstaan.
Op 24 oktober om 21:13 UTC werd de Deep Space 1 gelanceerd door een Delta-II raket vanaf Cape Canaveral.
De missie van DS-1 was tweeledig, als eerste werd er een zogenaamde flyby gemaakt bij astroïde 9969 Braille en komeet Borrelly voor wetenschappelijk onderzoek. Het tweede doel van deze missie was onderzoek naar de nieuwe ionen aandrijving van het ruimtevaartuig.
De missie leverde zeer veel informatie op, waardoor er van een geslaagde missie kan worden gesproken. Op 18 december 2001 zijn de motoren stil gezet waardoor dit het einde van de missie lijkt. De DS-1 draait op dit moment in een baan om de zon en kan weer ingeschakeld worden indien deze weer nodig is in de toekomst. Echter het herstellen van de communicatie in maart 2002 was niet succesvol.
Foto v.l.n.r.: Zittend; Steven Lindsey en Curtis Brown. Staand; Scott Parazynski, Stephen Robinson, Chiaki Mukai, Pedro Duque, en John Glenn.
Op 29 oktober om 19:19 UTC werd de Space Shuttle Discovery gelanceerd vanaf Kennedy Space Center.
Aan boord van deze vlucht waren het ruimtelaboratorium Spacehap SM, de satellieten SPARTAN-201 en PANSAT, de IEH, de HOST en zeven astronauten die een onderzoeksmissie.
De SPARTAN-201 met vluchtnummer 5 werd losgelaten in de ruimte en deed onderzoek naar de fysica van zonnewindversnelling, de zonnedichtheden en de zonnesnelheden in een verscheidenheid van coronale structuren van de zon. Na het onderzoek werd de SPARTAN-201 weer aan boord genomen.
De Hubble space telescope Orbital Systems Test (HOST) was om diverse systemen te testen voor het onderhoudsprogramma van de Hubble space telescope.
Met de International Extreme Ultraviolet Hitchhiker met vluchtnummer 3 werden diverse experimenten uitgevoerd in het vrachtruim van de Shuttle.
Verder werden er onderzoeken verricht in het ruimtelaboratorium en werden er experimenten uitgevoerd op de oudste astronaut tot nu toe, John Glenn.
Na een verblijf in de ruimte van bijna negen dagen maakte de Discovery op 7 november een veilige landing op Kennedy Space Center Shuttle Landing Facility.
De bouw van het International Space Station ging van start met de lancering op 20 november om 05:12 UTC van een Proton-K raket vanaf Baikonur Cosmodrome.
Aan boord van de raket bevond zich een module met de naam Zarya, wat Dageraad in het Russisch betekent. De module is een zogenaamde Functional Cargo Block (FCB), verzorgt de energievoorziening en wordt voor opslagruimte gebruikt.
In de beginfase van de bouw van het ISS verzorgde deze module ook de bijsturing om zodoende in een correcte baan om de Aarde te blijven.
De FCB was bedoeld voor het MIR ruimtestation, maar omdat de missie van de MIR ten einde was werd de FCB aangepast voor het ISS. Hoewel het gebouwd was door de Russen is het eigendom van de Verenigde Staten.
De Zarya wordt nu voornamelijk gebruikt voor opslag van goederen.
Foto v.l.n.r.: Zittend; Sergei Krikalev en Nancy Currie. Staand; Jerry Ross, Robert Cabana, Frederick Sturckow en James Newman.
Op 4 december om 08:35 UTC werd de Space Shuttle Endeavour gelanceerd vanaf Kennedy Space Center.
Na een vlucht van twee dagen koppelde de Endeavour aan de Zarya die veertiendagen eerder was gelanceerd.
Aan boord van deze vlucht waren het ruimtestationmodules Unity, PMA-1 en PMA-2, de satellieten SAC-A en MightySat 1 en zes astronauten die een missie hadden om het ISS te bouwen.
De Unity ook wel Node 1 genaamd is een connectiemodule van het International Space Station en is de eerste ISS module die door de Verenigde Staten is gebouwd. Tijdens de missie werd de Zarya gekoppeld aan de Unity die in het vrachtruim van de Endeavour was.
De Pressurized Mating Adapter 1 (PMA 1) is het koppelingsdeel tussen de Unity en de Zarya was al gemonteerd op aarde aan de Node 1.
Na een verblijf in de ruimte van bijna twaalf dagen maakte de Endeavour op 16 december een veilige landing op Kennedy Space Center Shuttle Landing Facility
De Submillimeter Wave Astronomy Satellite (SWAS) van de NASA werd op 6 december om 00:57 UTC gelanceerd vanaf het vliegtuig L-1011 Stargazer die was opgestegen vanaf Vandenberg Air Force Base.
SWAS is onderdeel van het SMEX programma en was ontworpen om de samenstelling van interstellaire wolken te bestuderen en de processen van de stellaire en planetaire vorming te onderzoeken.
De planning van de missie was twee jaar maar werd uiteindelijk ruim vijf jaar, waarna de satelliet op 21 juli 2004 in een winterslaap werd gebracht.
Op 1 juni 2005 werd de SWAS uit zijn winterslaap gehaald om de impact van de Deep Impact op 4 juli 2005 waar te nemen, hierna werd de SWAS opnieuw in de standby stand gezet.
De Mars Climate Orbiter werd op 11 december om 18:45 UTC gelanceerd vanaf Cape Canaveral, deze sonde maakte deel uit van het NASA Mars Surveyor ’98 programma.
De sonde ging de atmosfeer en de veranderingen in de oppervlakte van Mars onderzoeken. Tevens zou de sonde de communicatielink zijn tussen de NASA en de Mars Polar Lander welke een maand later gelanceerd werd.
Door een menselijke fout kwam de sonde in een te lage baan om de planeet Mars en verbrande op 23 september 1999 in de Mars atmosfeer. De fout die is gemaakt is dat de berekeningen die gemaakt werden in pond-seconden was en de software was geprogrammeerd voor Newton-seconden.