De geschiedenis van 2019
De Indiase ruimtevaartorganisatie ISRO lanceerde op 24 januari om 18:07 UTC vanaf Satish Dhawan Space Centre de eerste PSLV-DL raket. Deze variant van de PSLV (Polar Satelliete Launch Vehicle) raketfamilie heeft twee strap-on boosters met in totaal 24 ton brandstof.
De viertrapsraket heeft de aardobservatiesatelliet Microsat-R als hoofdlading en brengt deze in een 274km baan om de aarde. Vervolgens werd de vierdetrap in een hogere baan van 453km gebracht en deed daar enkele experimenten, tevens werd de door de studenten ontworpen satelliet Kalamsat-V2 in een baan gebracht.
Vanaf Cape Canaveral werd op 22 februari de Israëlische maanlander gelanceerd als secundaire vracht van de Indonesische communicatie satelliet PSN-6. Israël is het vierde land die zou landen op de maan met een ruimtevaartuig, de landing op 11 april in de Mare Serenitatis, op het noordelijke halfrond van de maan, ging echter mis.
Tot een kilometer of 22 boven het maanoppervlak ging alles zoals bedoeld daarna viel de verbinding weg en sloeg de maanlander te pletter op de maan.
De maanlander zou onderzoek doen naar het magnetische veld, bevatte een laser reflector en een digitale tijdscapsule. Deze digitale tijdscapsule bevatte 30 miljoen pagina’s, waaronder onder andere de Engelstalige Wikipedia, de bijbel, herinneringen van overlevenden van de Holocaust, de Israëlische vlag en een kopie van de Israëlische Onafhankelijkheidsverklaring van 14 mei 1948.
De maanlander is niet beschermd tegen oververhitting waardoor de maanlander slechts enkele dagen zou kunnen functioneren. Voor de laser reflector is geen elektriciteit noodzakelijk en zou enkele decennia operationeel blijven.
OneWeb is een internetprovider die deze communicatiesatellieten wil aanbieden voor wereldwijd internet. Om een wereldwijde dekking te realiseren zijn er een kleine 2000 noodzakelijk voor dit netwerk.
De eerste zes communicatiesatellieten werden op 27 februari gelanceerd om 21:37 UTC met een Soyuz-ST-B / Fregat-M raket vanaf de Europese lanceerbasis Guiana Space Centre.
Door zoveel satellieten te lanceren komt er een discussie op gang, hoe nu verder als deze satellieten niet meer in bedrijf zijn. Immers er zijn al heel veel satellieten en ander ruimtepuin wat rond de aarde cirkelen.
Na de laatste lancering van de Space Shuttle Atlantis op 8 juli 2011 werd op 2 maart om 07:48 UTC de eerste orbitale onbemande testvlucht vanaf het legendarische lanceercomplex 39A gelanceerd door SpaceX. De eerste trap van de Falcon 9 FT raket maakte een geslaagde landing op het droneschip “Of Course I Still love You” voor de kust van Florida in de Atlantische Oceaan.
Aan boord van de raket was de capsule Dragon 2, ook wel Crew Dragon genaamd, welke op 3 maart een geslaagde automatische koppeling uitvoerde aan de koppelingsmodule Harmony van het ISS. Op 8 maart verliet de Crew Dragon 2 het ISS en maakte een perfecte landing in de Atlantische Oceaan.
Deze zes dagen durende missie SpX-DM1 (SpaceX Demonstration Mission 1) ook wel Crew Dragon Demo-1 genaamd is onderdeel van het NASA Commercial Development-programma. Dit door de Amerikaanse overheid gefinancierde programma en uitgevoerd door de NASA moet er voor zorgen dat de Amerikanen weer zelfstandig astronauten kunnen lanceren zodat zij niet meer afhankelijk zijn van de Russische Soyuz raket welke vanaf Cosmodrome Baikonur in Kazachstan wordt gelanceerd.
In de capsule van deze testvlucht naar het ISS was een dummy test pop, ook wel Antropomorphic Test Device (ATD), genaamd Ellen Ripley aanwezig en droeg een SpaceX ruimtepak. Een zelfde ruimtepak werd ook gedragen door een pop tijdens de Elon Musk’s Tesla Roadster lancering op 6 februari 2018.
Foto v.l.n.r.: Christina Koch, Aleksey Ovchinin en Nick Hague.
Na de mislukte lancering op 11 oktober 2018 gingenAleksey Ovchinin (Roscosmos) en Nick Hague (NASA) als nog naar het International Space Station, dit keer ging Christina Koch (NASA) mee als derde kosmonaut en maakte allen deel uit van ISS-Expeditie 59.
De lancering vanaf Baikonur Cosmodrome op 14 maart verliep nu zonder problemen en koppelde het ruimtevaartuig Soyuz-MS 12 op 15 maart aan de module Rassvet van het ISS.
De kosmonauten Aleksey Ovichinin, Nick Hague en Hazza Al Mansouri van Soyuz-MS 15 verlieten op 3 oktober met de module Soyuz-MS12 het ISS waarna deze een geslaagde landing maakte op de Steppe van Kazachstan. Christina Koch verliet 6 februari 2020 in de ochtend het ISS en lande veilig in de Soyuz-MS 13 op de Steppe van Kazachstan.
China lanceerde op 27 maart om 10:39 UTC een nieuwe raket vanaf Jiuquan Satellite Launch Center, genaamd de OS-M1. Deze raket wordt ook wel Chongqing SQX genoemd en is een kleine raket met vaste brandstof en ontworpen door de Chinese organisatie OneSpace mislukte tijdens deze eerste lancering.
De raket is bijna 19 meter hoog en kan een lading van 112 kilogram in een zon synchrone baan van 500km om de aarde brengen.
Voor de tweede keer dit jaar lanceerde de Indiase ruimtevaartorganisatie ISRO een variant van de PSLV raketfamilie. De lancering van de PSLV-QL vond plaats op 1 april om 03:57 UTC vanaf Satish Dhawan Space Centre. Deze variant van de PSLV (Polar Satelliete Launch Vehicle) raketfamilie heeft vier strap-on boosters met in totaal 48 ton brandstof.
Aan boord van deze vlucht C45 bevond zich de Indiase Elektronische signalen verkenningssatelliet EMISAT en achtentwintig andere minisatellieten uit verschillende landen, waarvan de meerderheid uit de Vereinigde Staten.
Een Falcon 9 FT raket, met aan boord zestig Starlink satellieten, werd op 24 mei gelanceerd vanaf Cape Canaveral. Starlink is een internetprovider van het ruimtevaartbedrijf SpaceX en wil met deze communicatiesatellieten een wereldwijd breedbandinternet aanbieden. Om dit te realiseren zal het netwerk uit ongeveer 12.000 Starlink communicatiesatellieten gaan bestaan.
Na de lancering werd de wereld tijdens de eerste nacht getrakteerd op een “trein” van 60 satellieten die goed te zien waren door het weerkaatsen van het zonlicht. Dit fenomeen leverde de nodige UFO meldingen en media aandacht op en duurde enkele nachten omdat naarmate de afstand tussen de satellieten toeneemt het effect minder werd.
Na de lancering van de OneWeb satellieten, eerder dit jaar, kwam ook nu de discussie weer opgang wat te doen met buitenbedrijf zijnde satellieten. Daarnaast zijn het de astronomen die zich zorgen maken over de vervuiling van de nachtelijke hemel. De beelden die de telescopen weergeven worden verstoord door de hoeveelheid weerkaatst zonlicht van zoveel satellieten. Elon Musk laat onderzoeken hoe dit weerkaatste zonlicht kan worden verminderd.
China lanceerde voor het eerst een Long March 11H raket vanaf de Tai Rui op de Gele Zee. De lancering vond plaats op 5 juni om 04:06 UTC en bracht zeven satellieten in een baan om de aarde.
Deze lancering kwam tot stand door de samenwerking tussen WEY, een SUV-merk van Great Wall Motor China Space Foundation en de China Academy of Launch Vehicle Technology en kreeg de naam “LM-11 WEY” mee.
Met deze samenwerking werd een innovatiecentrum opgericht met als doel het verder ontwikkelen op allerlei technologie ruimtevaartgebieden.
Vanaf Baikonur Cosmodrome werd op 13 juli de Duits/Russische astronomie satelliet Spektr-RG gelanceerd om 12:30 UTC en is de opvolger van de Spektr-R. De Spektr-RG staat voor Spectrum-Röntgen-Gamma en is een zogenaamd X-ray observatorium wat in een baan om de zon draait (L2 halo-baan) op 1,5 miljoen kilometer verwijderd van de aarde.
Het doel van deze missie is om alle massieve structuren in het heelal in röntgenstralen in kaart te brengen. Deze kaart is essentieel om de kernvragen van de kosmologie op te lossen:
- Hoe beïnvloeden donkere energie en donkere materie de vorming van de grootschalige structuur van het universum?
- Wat is de kosmologische evolutie van supermassieve zwarte gaten?
Foto v.l.n.r.: Andrew Morgan, Aleksandr Skvortsov en Luca Paritano.
Een Soyuz-FG raket werd vanaf Baikonur Cosmodrome op 20 juli om 16:28 UTC met aan boord drie kosmonauten die deel uitmaakten van ISS-Expeditie 60 gelanceerd en op weg gingen naar het International Space Station.
Vlucht Soyuz-MS 13 koppelde aan de ISS-module Zvezda zes uur later. Op 26 augustus is de Soyuz-MS 13 ontkoppeld en koppelde even later aan de Poisk, dit om ruimte te maken voor de automatisch koppeling van de Soyuz-MS 14 welke was mislukt.
De kosmonauten Aleksandr Skvortsov en Luca Paritano Paritano samen met Christina Koch van de Soyuz-MS 12 verlieten het ISS weer op 6 februari 2020 waarna deze een geslaagde landing maakt op de Steppe van Kazachstan.
Andrew Morgan verliet het verliet het ISS op 17 april 2020 met de Soyuz-MS-15 waarna deze een geslaagde landing maakt op de Steppe van Kazachstan.
De eerste lancering op 14 juli werd om technische redenen 56 minuten voor de lancering afgebroken. De tweede lancering op 22 juli vanaf Satish Dhawan Space Centre om 09:13 UTC verliep zonder problemen.
De Chandryaan-2 is een Indiase missie naar de maan en omvat een maansatelliet, een maanlander en een maanrover en zijn in eigenland ontwikkeld. Het ruimtevaartuig komt aan op 20 augustus waarna de maanlander op 7 september een harde landing maakt op het maanoppervlak en de missie als verloren kon worden beschouwd. De maanlander ou een zachte landing maken tussen de kraters Manzinus C en Simpelius N waarna de rover chemisch onderzoek zou doen op het maanoppervlak.
De maansatelliet draait in een baan om de maan op een hoogte van 100km en zou de communicatie verzorgen naar het Indiase Deep Space Network (IDSN) in Byalalu en de maanlander.
De maanlander Vikram is vernoemd naar Dr Vikram A Sarabhai en is de vader van het
Indiase ruimtevaart programma en is ontworpen om ongeveer een maan dag te functioneren, wat overeenkomt met 14 aardse dagen.
De maanrover kreeg de naam Pragyan, wat wijsheid betekend in het Sanskriet, en is een voertuig met zes wielen wat een afstand van 500 meter kan afleggen en voorzien is van zonnepanelen en kan alleen met de maanlander communiceren.
Het wetenschappelijk doel van dit alles was om maanwater in kaart te brengen en wat de hoeveelheden hiervan zijn.
Op 22 juli om 05:00 UTC werd vanaf Jiuquan Satellite Launch Center de eerste Shian Quxian (Hyperbola-1) gelanceerd. De lancering verliep zonder problemen en bracht een satelliet in een baan om de aarde.
Vooraf gaande aan de eerste lancering zijn er twee test-lanceringen geweest waarvan de eerste in april 2018 en de tweede in september van het zelfde jaar.
De Shian Quxian is een kleine raket wat vaste brandstof gebruikt en brengt vracht met maximaal 300 kilo in een lage baan om de aarde (LEO), heeft een hoogte van 20,8 meter en een diameter van 1,4 meter.
De International Docking Adapter (IDS-3) werd op 25 juli gelanceerd vanaf Cape Canaveral aan boord van de SpaceX CRS-18 vrachtmissie naar het International Space Station. De vrachtmodule koppelde twee dagen later aan de Harmony module van het ISS.
Op 21 augustus werd de IDA-3 middels de Canadese robotarm geplaatst op de PMA-3 tijdens een ruimtewandeling van Andrew Morgan en Nick Hague. De IDA-3 module is noodzakelijk omdat de capsules van Boeing’s Starliner en SpaceX Crew Dragon een ander koppelingsmechanisme hebben dan de nu aanwezig IDA-2.
China lanceerde op 17 augustus om 04:11 UTC vanaf Jiuquan Satellite Launch Center voor de derde keer dit jaar een nieuw type raket de Jielong-1 ook wel Smart Dragon-1 genaamd. De lancering verliep vlekkeloos en bracht drie satellieten in een baan om de aarde.
Deze commerciële viertrapsraket werkt op vaste brandstof, is nog geen 20 meter hoog en kan een vracht van 150 kilogram in een Zon-synchrone baan (SSO) van 700 kilometer breng. De raket wordt gelanceerd van een Transporte Erector Launcher (TEL) vrachtwagen dat ook het transport naar de lanceerlocatie verzorgd.
Op 22 augustus 03:38 UTC werd de Soyuz-MS 14 zonder bemanning gelanceerd en deze keer ging het om een Soyuz-2.1a raket. De lancering naar het ISS was om te testen of de upgrades voor het ruimtevaartuig van de Soyuz-MS serie functioneren zodat deze opgewaardeerde raket de lancering van bemanningen overneemt begin 2020.
De automatische koppeling met de ISS-module Poisk mislukt en werd afgebroken. Nadat de Soyuz-MS 13 was verhuisd naar de Poisk koppelingsadapter koppelde de Soyuz-MS 14 op 27 augustus aan de ISS-module Zvezda.
Hoewel het een onbemande vlucht was, was er de eerste Russische humanoïde robot Skybot aan boord. Skybot zal tijdens het verblijf van de Soyuz-MS 14 aan boord van het ISS testen ondergaan en terug keren naar de aarde.
Op 6 september ontkoppelde de Soyuz-MS 14 van het ISS met aan boord Skybot om even later een geslaagde landing te maken op de Steppe van Kazachstan.
Foto v.l.n.r.:Hazzaa Al Almansouri, Oleg Skripochka en Jessica Meis.
Op 25 september 13:57 UTC werd de Soyuz-MS 15 gelanceerd met drie kosmonauten aan boord vanaf Baikonur Cosmodrome en koppelde zes uur later aan de Zvezda module van het International Space Station. Het is de laatste vlucht van een Soyuz-FG raket en de laatste lancering vanaf lanceerplaats 1 op Baikonur Cosmodrome.
De kosmonauten Oleg Skripochka en Jessica Meis maakten deel uit van ISS-Expeditie 61.
Kosmonaut Hazzaa Al Almansouri verliet op 3 oktober het ISS met de Soyuz-MS 12 en maakte op de de Steppe van Kazachstan een veilige landing
De Soyuz-MS-15 met aan boord Oleg Skripochka, Jessica Meis en Andrew Morgan verlieten het ISS op 17 april 2020 waarna deze een geslaagde landing maakt op de Steppe van Kazachstan..
Vanaf Guiana Space Centre werd op 18 december om 08:54 UTC de Europese ruimtetelescoop CHEOPS (CHaracterising ExOPlanets Satellite) gelanceerd. Het nauwkeurig meten van de grootte van de exoplaneten is het belangrijkste doel van CHEOPS, dit ter ondersteuning van de reeds geschatte massa’s van de exoplaneten door spectroscopisch onderzoek op aarde.
Met deze gegevens kunnen wetenschappers de dichtheid van de planeten bepalen en zo de geschatte samenstelling, zoals gasvormig of rotsachtig bepalen.
De beschermingsdeksel op de ruimtetelescoop werd op 29 januari 2020 geopend en zo maakte CHEOPS op 7 februari 2020 de eerste lichtbeelden van de ster HD70843 welke op 150 lichtjaar verwijderd is van de aarde. Na een testperiode zijn de wetenschappelijke metingen in april 2020 begonnen.
De Starliner-1 is een onbemande testvlucht die op 20 december om 11:36 UTC werd gelanceerd met een Atlas-V N22 raket vanaf Cape Canaveral. De capsule Starliner-1 is vervaardigd door Boeing, kan maximaal zeven astronauten tegelijk vervoeren naar een ruimtestation en is te lanceren door zowel een Atlas-V, Delta-IV, Falcon-9 en Vulcan raket.
Door een systeemfout is de koppeling met het ISS mislukt waardoor de duur van de testvlucht verkort werd van negen naar 2 dagen. Het probleem was dat de systeemklok elf uur achter liep waardoor de timing van het systeem niet klopte. Verder onderzoek door zowel Boeing als NASA bracht aan meerdere fouten aan het licht op allerlei gebieden zoals procedures, software en hardware. Naar aanleiding van deze tekortkomingen heeft Boeing op 6 april 2020 besloten de testvlucht opnieuw uit te voeren.
De capsule maakte tweedagen na de lancering op 22 december een geslaagde landing op White Sands, New Mexico.